Tuesday, March 27, 2012

My Ilocandia escapade


   Every once in a while, you’d feel tired of the city & you would wish to be somewhere… a place far from your toxic world. A destination you have never been before. Some place that will give you the peace… and the adventure starts…

     Pagudpud has always been on my list of places to visit. I heard so many good things about the place; so when my friends asked me to join their road trip to Ilocos I didn’t hesitate; I filed a 3day leave from work right away. My friend ( Annie Racoma) & I went gaga shopping for clothes we’ll be using on our trip (Thank you MARKET MARKET for selling fashionable yet affordable clothes.) We made sure that our cameras are ready for the 4day vacation.

March 18, 2012:
 Charges (for both cameras & phones): CHECKED!
Food while on the road: CHECKED!
Swim wears: CHECKED!
Sunblock: CHECKED!
Extra everything: CHECKED!


         It was almost 8pm when the van came to pick Jal & I in Pioneer. Since we both came from work, we weren’t able to stay awake for chit chats; we had to do stopovers though, every 2 or 3 hours to pee & to let our resident driver (Kuya Henry) rest.

March 19, 2012:

We arrived at Laoag City, Laoag Ilocos Norte at around 4:30 am. It was so early & no other stores are open, so we ended eating at McDonalds.  This was marked as my first official breakfast in Ilocos. After breakfast, we looked for nearest auto shop for some electric issues I didn’t understand. While waiting for the van to be fixed, we walked along the streets of Laoag and yes, it was very obvious that we are tourists. We even took an Ilocos Norte map from one of the hotels we went to and asked traffic enforcers for directions!!!

McDonalds Laoag

   The Sinking Bell, one of the main attractions of Laoag. It was an old church bell ruin located in Laoag town proper. Though the place is restricted, we were able to take pictures from outside while all passersby are giving us weird looks. The sinking bell is obviously just a normal church ruin that they see every day but an amusement for us.

Sinking Bell Laoag, Ilocos Norte

         We left Laoag around 9am & went to Paoay to see famous Paoay Church. Both the church & the bell tower are being fixed. By the looks of it, the place really needs renovation for it to last a hundred more years. The church looks enormous from the outside & would make you feel like you are looking at a postcard. It looks smaller when you are inside; it has an antique altar & is surrounded by immense windows. The aisle has a long red carpet resting on the antique yet very clean flooring. The place was so serene, you wouldn’t even dare make any kind of noise while inside.

Paoay Bell Tower
Paoay church

          It was almost noon when we left Paoay, we were all exhausted from the long trip & the underarm sweating weather. Thanks to a very informative trike driver who told us that there are beach resorts nearby. We drove to the next town.  Currimao is known for its natural rock formations lying along the beautiful shoreline. We had to ask our driver for a stopover to check out the rock formations ourselves. The water is crystal clear; the huge rocks were perfectly made by Mother Nature. We stayed there for about 30 minutes to take pictures & feel the cold water while under the sun. We checked in one of the resorts in the area. Subli- subli is along the same shore line & we were given a great deal by the care taker. P1500 is not bad for an overnight stay in a clean air-conditioned room with two twin beds & free extra bed, free parking good for 7 people plus a smiling & very approachable care taker. We had to leave early the next morning for our next destination.

Currimao rock formations


Annie & I enjoying the sun 

March 20, 2012:

           Fresh from the whole night sleep, we went to Juan Luna Shrine. A two storey brick house rebuilt by the people of Badoc, Ilocos Norte to honor the great painter. It is the home for some of Juan Luna’s timeless paintings. It also has the replica of the “Spoliarium” & the patriot’s “self-portrait”. The place also showcases the clothes he used during the Spanish era as well as his paint brushes & other painting tools.  I would say that Juan Luna shrine will make you feel proud that you’re a Filipino.

Juan Luna Shrine


      We didn’t stay long in Badoc, from there we took the 2 and a half hour drive to Vigan City Ilocos Sur. Just like any other tourists, we rode the famous “Kalesa ” for P150 per hour to vist different locations in the city. We went to the “Bell Tower”. It was worth the walk to get to the bell tower from the main Cathedral; you’ll get a glimpse of the city from the top! One of the care takers (we forgot to ask his name) went with us to take our group pictures. It seemed like Manong care taker had a lot of experience taking tourists photos that he was the one giving us directions how to strike a pose. After sweating at the bell tower we rode the kalesa to the “Calle Crisologo”; the street in Vigan where you get to feel the rich Spanish culture that we once embraced. Old Spanish inspired houses & stores on this street. They have shirts, bracelets, key chains & a lot of “pasalubong” to offer including Barquilos & homemade Tobacco. We left Manong kutsero & BigueƱo (the horse) after an hour of fun filled kalesa ride.



Baluarte

Bell tower

Kasela ride

Calle Crisologo



    Right after lunch, we headed to “Baluarte”; a fortress where human can interact with the wild. The place was owned by Chavit Singson, no entrance fee, you just have to be nice to all the animals housed there. As you enter the gate, you’ll see 3 tigers in their enormous cages; there’s a huge field where the donkeys, Ostriches & other animals hang out; there’s a separate cage for geese; a sleeping albino & other kinds of snake are in separate aquariums, there are other animals I don’t remember. A mini butterfly garden was built near the recreation area where an animal encounter show is being shown for the kids. Before I forget, there are also “angry birds” (quoted from a boy who pointed at the parrots & shouted “mama angry birds!!!”) in front of the field.


    The road trip for the day didn’t end there, from Ilocos Sur, we drove back to the north. It was almost a 3 and a half hour drive from Vigan to Bangui where the first windmills in Asia stood still. The windmills are located along the shore. The feel of being there, standing next to the windmills while feeling the breeze & watching the sunset is remarkable. It felt like I was in a movie scene (a cheesy movie scene...haha!). We waited until the sun is out of the horizon & headed to Pagudpud. It was around 7pm when we arrived, we chose to rent in one of the “Homestays” near the road. The locals in Pagudpud had their houses converted as homestays for tourists. Most of them have 2-3 bedrooms; 2 will be available for rent while they stay in the other one. Homestay costs a lot cheaper than the rooms in the resorts. Homestays usually costs 800-1000 pesos per night good for a group of 7 like us while resort rooms cost 3-5000 pesos per night good for 3-4 people. In homestays you can use everything in the house including the Television & fridge as well as the plates & other utensils while in resort rooms, you have to order everything in their in house restaurant. The tiring day ends there.


Bangui Windmills


March 21, 2012:

         We woke up a little late & headed to Saud Beach Resort just near the place we rented. We heard a lot about the place & read about it in the internet. The breath taking Pagudpud shoreline is very accessible from the resort. We talked to the security guard & lady who introduced herself as the one in charged to make sure that everything is clear before we pay & check in. We made it clear with the Lady-in-charge that we’ll just be paying for the picnic area where we plan to put up a tent; she agreed & informed us that we just have to pay 50 pesos each for the entrance & we can just use our tent however they won’t allow us to cook from there so we went to the market & went back to the homestay to cook. It was 12noon when we finished cooking & enthusiastically went back to Saud beach resort; we were all so excited to swim but it was surprising how we were threated; the “very helpful” (rolling eyes) security guard same as the “Lady-in -charged” denied the information they provided 2 hours earlier. It was very disappointing that we were given information that will later be denied & worst, we were even accused as liars; when the “ very helpful guard” radioed someone from inside the resort we all heard them saying “BAKA LUMULUSOT LANG?!”;WTF?! I didn’t want to spoil our vacation, I tried my very best to tame the inner dragon that almost went out of my head to breath fire & burn all of them. Was that the right way to talk to clients? I was never threated that way in my whole damn life until I went to Saud Beach resort; I don’t need a beautiful resort to stay in with stinking ill-mannered people who doesn’t know what customer service means.




Pagudpud




After the huge disappointment in Saud beach we decided to look for a different resort. One of the locals told us that there’s a public beach nearby. Just a few steps away from the stinking Saud beach resort is the public beach that offers cheaper rates for both the entrance & the cottages. The beach is on the same shoreline. The water & the sand is just the same as what other resorts can offer. Why would we pay more if we can get the same exact beach for a better cost? Plus extra nice crew! We enjoyed our stay there & had so much fun under the sun. The beach is just breath taking.  The clear sky was a perfect match to the blue sea. We spent the whole afternoon fighting the waves & stayed in the beach until dawn.  We were tired but we ended day 3 with a smile.

March 22, 2012:

The last day of our Ilocandia tour started at around 6am, we can’t get enough of the water. We decided to go to “Blue Lagoon”. It was a 30minute drive from Saud, the beach is awesome, big waves welcomed us. We thought we can swim there but decided not to because of the waves that I bet would be enjoyed by surfers. Since we weren’t able to swim in blue lagoon, we went to “Kabigan falls”. It was a 30minute 2KM trekking to get to the falls. It was fun! The water in Kabigan Falls is so cold; it would take 15minutes for your body to adapt. We swam for an hour & took a bath in the river at the mountainside; the river was shallow yet crystal clear; there are big rocks everywhere.  

     Our last stop for our Ilocos visit was at the Cape Bojeador Light house in Burgos, Ilocos Norte. The old lighthouse looks creepy yet artistic & the view from the top is awesome. You’ll see the sea meeting the horizon from the top; really wonderful. Whether you’re an amateur or a professional photographer, you’d love to take pictures from this place. We just ate lunch & headed to the market to buy pasalubong. “Bagnet” or others call it chicharon is one of the delicacies from Ilocos; if you have high blood pressure I would recommend that you try other Ilocano dishes but this.

    Our 4 day road trip to Ilocos was worth it. Given a chance, I would go back & bring more friends with me for them to see how beautiful Ilocos is. We went back to Manila with a smile, with memories to treasure & a whole lot of pictures to upload!

Monday, March 12, 2012

New Year's resolution...


I wrote this last year... i know it's way late to post it but I hope whoever gets to read it would like it..:)



Hmmmmmm…. Wala naman akong magawa, nakaipit ng pagkataas taas ang buhok ko, magulo… nakaheadband para hindi makaistorbo sa pagkucomputer ang bangs ko… nakasalamin kase hassle masyado kung nasa bahay lang naman ako magsusuot pa ‘ko ng contact lens. Feeling ko medyo mabaho na’ko kase kahapon pa yung huling ligo ko, mamaya na lang ako maliligo pagkatapos kong magsulat nito, promise, cross my heart, hope to die!! mamaya maliligo talaga ‘ko!!

      Ganito ang karamihan sa’ten… mahilig mangako… sa isang daang beses na nangako limang beses lang naman tumupad. Hay… ang mga tao nga naman… puro pangako lagi namang napapako… pero maliligo talaga ‘ko mamaya walang halong biro!

     O ayan, bagong taon na. Uso na naman ang mga “NEW YEAR’S RESOLUTION”. Ito yung mga simpleng bagay na ipinangangakong HINDI na gagawin o iiwasan na sa bagong taon. Mga simpleng bagay na hanggang pangako na lang kase karaniwan ‘pag kasabing pagkasabi pa lang na hindi na gagawin kinabukasan ginagawa na ulit. Naaalala ko tuloy nung elementary at high school, patok na patok sa mga titser ng English at Pilipino ang pagpapagawa ng komposisyon tungkol sa new year’s resolution sa unang araw ng klase pagkatapos ng Christmas vacation. Lahat yata tayo dumaan dito. Aminin mo,tinanong mo rin ang sarili mo noong nag aaral ka pa kung bakit  para bang ligayang ligaya ang mga guro na malaman ang mga bagay na gustong baguhin ng mga estudyante nila, ang hindi nila alam ang mga estudyante ay  pikon na pikon sa ganitong gawain. Pag medyo tinatamad pang magturo si maam o sir dahil sa vacation hang over, ipapabasa pa sa estudyante ang sinulat nila isa isa… tinamaan ng magaling!! patay oras na, patay ka pa sa kahihiyan at kantyaw ng mga bully mong kaeskwela. Kung hindi pa naman pala magtuturo eh di sana hindi na lang muna nagpapasok?! (walang magsusmbong… hindi ko tinag yung mga teachers ko na friends ko sa FB).

    “MAGPAPAKABAIT NA AKO”. Ito na yata ang pinaka box office na new year’s resolution. Ang tanong, ano ba talaga ang batayan ng kabaitan? At sa lahat ng taong nagsabing magpapakabait na sila, ilan na kaya ang totoong bumait? Kase ako kahit taun- taon kong isama yan sa resolution ko, mukang hindi na talaga ako babait, normal na’kong maldita, kung feeling mo mabait ako magpatingin ka sa espesyalista baka may diperensya ka pagiisip.

   “MAGIGING MATIPID NA AKO”. Pagkasabing pagkasabi mo nito malamang bukas din mismo nasa mall ka para magsunog ng perang napamaskuhan mo. Magtitipid daw pero panay ang gala kung saan saan. Magtitipid daw pero bili ng bili ng kung anu-ano. Magtitipid daw pero kung manlibre ng mga kaibigan akala mo hindi pinaghihirapang kitain ang perang ginagasta makapagpasikat lang sa babaeng nililigawan. Magtitipid pala huh? Eh bakit ka bumili ng bagong damit at sapatos kahit kakabili mo lang ng bago nung nakaraang sweldo?

  “HINDI NA AKO MALELATE”. Waging wagi ito sa mga taong sa araw araw ay parang hinahabol ng tatlong demonyo kung makatakbo dahil late lagi sa eskwela o trabaho. Yung tipong pangtrack ‘n field at relay kung tumakbo makaabot lang sa oras dahil laging tanghali gumising, sisisihin pa ang trapik! Nung high school ako, natatandaan ko, yung mga kaklase ko na madalas mahuli sa klase eh yung malalapit sa skul ang bahay, madalas din tuloy silang mapaglinis ng school ground. Lagi kong iniisip dati, bakit kung sino pang malalapit ang bahay sila pa ang nalelate?


“TITIGILAN KO NA ANG MGA BISYO”. Ampota?!mga plastik ang madalas nangangako nito. Kahit pagpalipalitin natin ang mga planeta sa solar system hindi mo napapahinto ng ganun ganon nalang sa paninigarilyo ang mga sunog baga, hindi mo basta basta mapapatigil sa paginom ang mga laging uhaw sa alkohol at lalong hindi mo napapabitawan ang baraha at pitsa sa mga taong sugarol. Kayang kayang ipangako pero napakahirap tuparin dahil ang mga bisyong nakasanayan ay napakahirap bitawan lalo na kung nangako ka lang para masabing nagbabago ka na pero ang totoo labas sa ilong lahat ng sinabi mo. Para mo na ring sinabing wag nang huminga ang mga mabisyo kung papatigilin mo sila sa mga bisyo nila.

“MAGBABAGONG BUHAY NA AKO”. Weh?! Dahil ba sabi sa “bagong taon ay magbagong buhay”?? lagi namang sinasabi yan ng lahat ng tao eh, karamihan nagbabago naman talaga,mas lumalala!! Yung tipong dati nangbubully lang ng mga kaeskwela ngayon pumapatay na ng mga tambay na nakakairingan… yung dati patikim tikim lang ng alak ngayon umaga pa lang nagmumumog na ng istainles… dati hithit buga lang ngayong humihipak ng dalawang kaha may bonus pang tsongke at marijuana… dati cutting classes lang ngayon kumukupit na ng pangtuition para may ipanggala kasama ng mga barkada… ibang klaseng pagbabago pala. Imbis na mapabuti lalong sumama.

  Sino ba kaseng nagpauso ng paggawa ng new year’s resolution? (kuya kim,pasok?!) hindi ko alam kung bakit sobrang importante sa karamihan ang paggawa ng listahan ng mga bagay na babaguhin nila sa susunod na taon, ang alam ko lang masama mangako kung di mo naman tutuparin, kasing bigat din yun ng pagsisinungaling. Kung gusto mo talagang magbago, hindi mo na kailangang maghintay ng new year. Kung babaguhin mo man ang anumang pangit na gawaing dati mo nang nakasanay, baguhin mo ‘yon para maging mas mabuting nilalang, hindi mo kailanman dapat baguhin ang sarili mo para sa ibang tao, magbago ka para sa sarili mo hindi para kung kanino pa man. Matuto kang tumanggap ng pangungutya dahil aminin mo man o hindi nangungutya ka din ng ibang tao. Kung tunay at tapat ang mga tao sa paligid mo, matatanggap nila hindi lang ang kung anong meron ka kundi pati ang mga kahinaan mo. Hayaan mong mahalin ka ng ibang tao sa kung sino kang talaga hindi ang ikaw na puno ng kasinungalingan at pagpapanggap. Ang tunay na pagmamahal ay pagtanggap hindi lang sa mga bagay na kaya mong ibigay kundi pati ang mga bagay na aminado kang hindi mo kayang gawin ng walang tulong mula sa ibang tao, hindi karuwagan ang paghingi ng tulong,isa itong patunay na hindi tayo nabubuhay na para sa sarili lamang.

     Hindi mo kailangang maging sobrang bait para maging santo, may ibang mga tao nga dyan, nagsisimba linggo linggo, nagrorosaryo pero kung magmura at mangchismis ng kapitbahay akala mo kampon ng Diablo, hindi mo kailangang magpanggap, hindi mo kailangang magmalinis dahil kahit gaano ka pa kabango kung may bahid ng burak ang pagkatao mo, mangangalingasaw ka kahit saan ka  pa magpunta, subukan mong gumitna… yung hindi masyadong masama at hindi rin masyadong mabait… sapat na ang maging totoo ka sa sarili mo at lahat ng nakapaligid sayo.
 TANDAAN: “ang mga taong mapagpanggap, sa impyerno ang bagsak… at ang taong masyadong mabait, maagang nagiiskursyon sa langit…”, saang banda mo ba balak pumunta? Magisip isip ka na habang maaga, malay mo hindi ka na makagawa ng new year’s resolution sa susunod kase huling taon mo na pala……..


Maliligo na nga ako….

NO SMOKING!!!


           


No Smoking… nakalimabag sa mamalaking pulang letra at may kasamang takaw atensyong larawan ng sigarilyong may ekis na pula o kaya nama’y sigarilyong umuusok na nasa loob ng pulang bilog na may palihis na guhit na pula, indikasyon na bawal ito.Eh bakit may mga naninigarilyo pa rin sa mga lugar na mayroong ganitong paskil?!

        Hindi ko maintindihan kung hindi ba marunong magbasa o sadyang hindi marunong umintindi ang karamihan sa atin. Halos murahin na ng karatulang nakapaskil na bawal magtapon ng basura, doon pa rin nagtatapon… sinabihan na bawal mag-ingay mag-iingay pa rin… may nakasulat nang bawal umihi pero doon pa rin mapanghi kase doon pa rin umiihi!!! Hindi lang ba marunong magbasa at umintindi o sadyang pasaway lang tayo at talagang kulang sa disiplina?

        Naranasan mo na bang sumakay sa dyip na maraming sticker at mga nakasabit na paalala tulad ng “BAYAD MUNA BAGO BUMABA” at “BARYA LANG SA UMAGA”? may bago na rin ngayon, lahat ng pampublikong sasakay nilalagyan na ng LTFRB ng sticker na may “NO SMOKING” kase nga ang mga dyip at bus ay mga pampublikong sasakyang ginagamit ng 90% ng mga pinoy sa pang-araw-araw na transportasyon, eh paano kung mismong si manong drayber ang naninigarilyo sa harap mismo ng sticker? Hindi ba nakakainit ng ulo na mabugahan ka ng usok lalo na kung kakalabas mo lang ng bahay, bagong ligo ka at pusturang pustura papasok sa trabaho o eskwela? Yung mahabang buhok nga ng babaeng kasakay mo sa dyip na ayaw ipitan na sumasampal sayo habang nabyahe nakakabwisit na eh, paano pa kaya yung mama o drayber na nakaupo sa unahan ng dyip na parang tambuchong buga ng buga ng usok?!
Ang sarap nilang dikitan ng sticker sa noo!!!

      Papasok ako sa trabaho isang beses, maaga pa naman kung tutuusin pero maarte kase ako, ayokong dumarating ng late, gusto ko mga trenta minutos bago ang shift ko nasa opisina na ko. Yung drayber ng dyip, hindi ko maintindihan ang trip. Tumitigil sya sa lahat ng kanto at pinaparahan lahat ng tao sa daan. Pinipilit nyang pasakayin sa dyip nya pati yung mga nakatambay na lalaking walang pang itaas na damit at naghihimas ng tiyan. Papara naman ang kahit na sino kung gusto talagang sumakay eh, di ba? Kaya hindi ko talaga maintindihan kung bakit kailangang tumigil maya’t maya at mamilit ng mga tao para sumakay kahit siksikan na sa loob ng dyip at para nang sardinas ang mga pasahero… naiintindihan kong naghahanapbuhay ang mga drayber at kailangan nilang makaboundery pero sana lang meron ding kahit konting konsidirasyon  para sa mga pasahero, kaya nga sumasakay ng dyip para mapabilis ang byahe eh hindi para malula sa init dahil siksikan at patigil tigil ang  byahe… at ang pinakanakakagigil sa lahat? Patigil tigil na nga yung dyip, mainit na nga kase siksikan kayo, maninigarilyo pa yung drayber!!!Anak ng engkanto talaga?! Parang nagpapausok ng tinapa!! Bago ka makarating sa pupuntahan mo aatakihin ka muna sa puso dahil sa kunsumisyon sa walang konsiderasyong drayber ng dyip na kung pwede mo lang batukan nabatukan mo na!!

      Malaking porsyento ng populasyon ng Pilipinas ay naninigarilyo, sumubok manigarilyo at sunog na ang baga sa kakasigarilyo. Kung tutuusin wala akong karapatan ururatin ang mga taong naninigarilyo dahil ako mismo ay smoker, moderate smoker… ang kaibahan ko nga lang sa ibang tao, hindi ako naninigarilyo sa mga lugar na may nakasulat na NO SMOKING. Achievement na para sa’kin ang hindi ko paghawak at pagtikim ng yosi magdadalawang buwan na mula ngayon.


         Nagtuto akong gumamit nito noong third year highschool… lunchbreak ‘yon umuwi yung iba naming kaeskwela,yung ibang malayo ang bahay may baon at hindi umuuwi sa tanghali, whole day kase ang pasok naming noon… pagkakain ng tanghalian, tinuruan ako ng isa kong kaklase sa loob pa mismo ng classroom, sa loob mismo ng campus, wala naman kaseng teacher na makakakita kase nga lunchbreak at sa isang pampublikong eskwelahang may halos dalawang libong mag-aaral mula first year hanggang fourth year kulang na kulang ang mga guro para mabantayan ang bawat mag-aaral… kaya hindi na nakakataka na maagang namumulat ang mga mag-aaral sa mga ganitong bagay kahit sabihin pang may cigarette ban sa mga tindahang malapit sa mga eskwelahan… sabi ng kaklase ko ilalagay ko lang ang sigarilyo sa labi ko at hihigupin ang usok mula dito, patatagalin ng konti sa loob ng bibig at saka ilalabas. Inubo ako pagkatapos ng dalawang hithit buga. Hindi ko binigyang pansin ang sigarilyo noong mga panahong iyon kase nga naman mas busy ako makipagkumpetensya ng grade sa mga kaklase ko, kasama kase ako sa section 1, star section kung baga, halos kalahati ng klase nerd, at kasama ako dun… mas malamang ang aral kesa laro, pagsasayaw at pagsusulat sa school paper lang ang alam kong gawin maliban sa paggawa ng homework at reports pero ibang usapan ang college… mas maluwag ang schedule… mas maraming pwedeng gawin sa loob at labas ng campus… mas may kalayaan ka sa lahat ng bagay… walang pakealaman… idagdag pa ang mga bagong kabarkadang mas gustong magsaya kesa pumasok sa klase… mahirap aminin pero totoo… muntik na masayang ang buhay ko nung college ako… may mga pagkakataong imbis na gumawa ng project at mag-aral, bote ang pinagpupuyatan naming magkakaklase… magpapaalam sa bahay para magresearch kuno pero pupunta lang sa bahay ng kaklase para manuod ng pelikula, uminom ng pulang kabayo at syempre manigarilyo. Hindi lang basta pagsisigarilyo ang ginagawa naming noon… chain smoking… hindi pa ubos ang isang stick nagsisindi na ng kapalit… yosi adik… sunog baga… kinailangan kong tumigil sa pag-aaral dahil nagkaroon ng problemang pinansyal ang mga magulang ko pero kapag binabalikan ko ang mga panahong nasa eskwela ako naiisip kong nakabuti na rin siguro ang paghinto ko dahil napalayo ako sa barkada at mga kalokohan. Ewan ko pero ito ilang beses ko ng tinangkang kalimutan ang sigarilyo pero parang syang multong hindi mamatay-matay… two years ago may halos pitong buwan akong hindi humawak ng lighter at stick ng yosi, achievement na ‘yon para sa’ken kase unti-unti nagagawa kong bitawan ang bisyo na sa palagay ko’y kung di ko titigilan ay ikakamatay ko sa batang edad. Walang nangyari, nastress ako sa trabaho wala akong magawa, wala akong makausap kaya bumili din ako ng isang pack ng sigarilyo para makakwentuhan…balik sa dati… yosi pagkakain… yosi pag batrip… yosi habang umiinom… yosi kapag trip… hindi na chain gaya ng dati pero nagyoyosi pa rin… ito ngayon pinipilit ko na namang kalimutan si pareng Marlboro, dalawang buwan na halos kameng hindi naguusap. Mahirap iwanan ang bagay na nakasanayan… mahirap kalimutan ang mga Gawain na nakakapagpalimot sayo ng mga problema at hung ups mo sa mundo… parang pagpaparehab ng mga adik sa bato… parang hindi paginom ng alak ng mga alcoholic… parang paghihiwalay sa mga magkasintahang inlababo… parang ako…

     Pero mabalik tayo sa ibang smoker… may smoking area naman di ba? Bakit hindi muna magtiis na hindi manigarilyo at hintaying makarating sa tamang lugar para makapanigarilyo? Sa mga drayber naman siguraduhing walang pasahero sa minamanehong sasakyan bago humipak ng yosi para walang maabalang ibang tao. Masarap ang pakiramdam kapag ikaw ang naninigarilyo pero talaga naming nakakagalit kapag ikaw ang binubugahan at nakakalanghap ng lahat ng usok mula sa sigarilyo ng isang taong walang pakealam sa mundo. Hindi na nga malinis ang hangin sa Pilipinas dadagdagan pa ang polusyon ng sigarilyo ng  katabi mong mamang may tattoo… badtrip!

     Oo nga pala, ang bagong upong lider ng Bansa ay smoker… nagyoyosi kaya sya sa tamang lugar? Naranasan nya na kayang mabugahan ng usok ng sigarilyo habang bumabyahe? Eh mapuwing ng titiis mula sa sigarilyo ng ibang tao? Maliban sa paghuli sa mga illegal na gumagamit ng wangwang ipapahuli nya rin kaya nya ang mga naninigarilyo sa mga PUV? Kung makakakita ba ang mga simpleng mamamayan ng mga walang pakundangang naninigarilyo sa dyip, bus, tricycle, pedicab, sa mall at iba pang pampublikong lugar pwede kayang isumbong sa pulis na isa pa namang violator ng mga ganitong batas o pwede na lang isumbong sa office of the President? Sana hindi lang basta sticker ang ilagay sa mga sasakyan at eskwelahan… dapat yung sticker nananampal ng mga lumalabag sa batas na ito o kaya naman sisigawan nung sticker yung taong magyoyosi sa harap nito para mapahiya o para mas simple sana maglagay ang lokal na pamahalaan ng mga manghuhuli sa mga taong makakapal talaga ang mukha na hindi makaintindi ng NO SMOKING!

     Oo, smoker ako pero alam ko ang ibig sabihin ng NO SMOKING! Ikaw alam mo rin ba? O katulad ka rin nila?